Na de lockdown


Vorige week schreef ik al dat de lange lockdown grote gevolgen heeft in Uganda. De sluiting van de scholen van bijna 2 jaar is de langste ter wereld. Deze week was er een bijeenkomst voor de leerkrachten van Nursery, Primary en Secondary school (basis- en voortgezet onderwijs) om te praten over de uitdagingen waar de scholen voor staan. Vooral de kinderen uit de dorpen hebben moeite om zich weer aan te passen. Kinderen zijn niet meer gewend aan het schoolsysteem. Kinderen dwaalden rond in de omgeving en deden waar ze zin in hadden. Ouders waren vooral bezig met het vinden van voedsel. Van veel kinderen zijn een of meer familieleden overleden aan honger of corona. Sommige oudere kinderen begonnen hun eigen handeltje of probeerden ergens werk te vinden. En nu moeten / mogen ze weer naar school en moeten ze leren om zich daar weer aan te passen. Veel kinderen weten niet meer hoe ze zich gedragen moeten op school, hoe om te gaan met en luisteren naar anderen. Er is verwarring en depressiviteit. Een kind schreef: ‘Fysiek ben ik op school, maar mijn gedachten zijn ergens anders, ik denk aan mijn vader die overleden is en wat er allemaal gebeurd is.’ Een ander kind zei: ‘We begrepen niet wat er allemaal gebeurde en bleven lange tijd in huis, want we waren bang dat we ziek zouden worden als we naar buiten gingen en dood zouden gaan.’ Ook leerkrachten hebben veel meegemaakt en ook voor hen is het moeilijk. Een leerkracht vertelde: ‘Ik was de eerste dag in de war. Ik ben opgegroeid in Kenia en de eerste les begon ik het Swahili, totdat ik me realiseerde dat in Uganda ben en dat daar geen Swahili wordt gesproken.’

Op New Horizon is daarom afgesproken dat er nu vooral aandacht moet zijn voor: luisteren naar de kinderen en hun verhalen; de kinderen helpen om zich weer goed en veilig te voelen op school en weer leren omgaan met elkaar. Dat is op dit moment belangrijker dan de boeken en het halen van goede cijfers.

Deze week heb ik me vooral bezig gehouden met het testen van het leesniveau van kinderen. De verschillen zijn groot. De kinderen van het kinderhuis kunnen lezen, de meeste kinderen uit de dorpen niet. Dat is niet verwonderlijk als je bedenkt dat ze thuis geen boeken hebben en weinig of geen geschreven teksten tegenkomen. Ik merk dat veel kinderen onzeker zijn en ook dat is te begrijpen.

Ook in Nederland ervaren we de gevolgen van de pandemie op de scholen en in de hele maatschappij.  Hier zijn de gevolgen nog veel groter. De lockdown, met name op de scholen heeft veel langer geduurd, de voorzieningen zijn veel slechter en de gevolgen o.a. door honger veel groter.

Omdat veel ouders geen schoolgeld kunnen betalen is er vraag naar heel veel sponsors!!!!

Groeten uit Uganda van Ineke

Meld je aan!

Meld je aan en krijg een melding als er een nieuw bericht wordt geplaatst. Hiermee gaat u akkoord met onze privacy voorwaarden.


Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *