Bezoek

Over bezoekers heb ik niet te klagen. Regelmatig komen er kinderen langs om gezellig even te kletsen, te spelen, een spelletje te doen, een liedje of filmpje op internet bekijken en  beluisteren of te tekenen. De poppen met het schooluniform van New Horizon trekken de aandacht en de kinderen vooral het feit dat ze een panty (onderbroek) aan hebben vinden ze erg grappig.

Vanmorgen zat ik buiten en at als lunch 2 sneetjes brood met nutella. Het brood had ik deze week in Kampala gekocht. Het zag er erg lekker westers en niet Ugandees uit. Nutella kun je overal ter wereld kopen, ook in de supermarkt in Uganda, maar de meeste Ugandezen kennen het niet. Een kind, dat voorbij liep, keek er met grote ogen naar en vroeg ‘wat is dat?’ ‘Brood met chocoladepasta.’ ?? Ze liep verder en ik hoorde haar met een ander kind praten. Even later kwam dit kind langs ‘Wat is dat?’ Even later volgde de derde met dezelfde vraag en zei dat ze wel op mijn bord wilde springen om het op te eten. Tja, wat voor de een heel gewoon is voor de ander bijzonder.

Niet alleen kinderen komen langs maar ook:

Kippen, eenden, apen of een kudde geiten op weg naar de boerderij. Gelukkig wilde een kind de kip die binnen kwam wandelen wel weer buiten zetten. Af en toe komt er binnen een kakkerlak langs, maar die spuit ik meteen dood!

Zelf ga ik ook regelmatig op bezoek, binnen, maar ook buiten de poort.

Deze week bijvoorbeeld ben ik bij Samuel in Nansana geweest om afspraken te maken over voor de workhop op de scholen die bij zijn project betrokken zijn. Een aantal kinderen van het kinderhuis moest voor controle naar het ziekenhuis in Kampala en ik kon meerijden. We gingen met de ambulance en dat heeft zo zijn voordelen als het druk is! Eerder deze week ben ik mee geweest, ook met de ambulance, naar een politiebureau waar we een meisje van 3 opgehaald hebben dat misbruikt was. Na overleg met de betrokkenen, buiten bij het politiebureau waar iedereen langs loopt (hoezo pricacy), is ze meegenomen naar de kliniek voor behandeling. Oma ging mee, maar wilde wel eerst spullen ophalen bij haar thuis. Na een rit over de onverharde hobbelige wegen over het platteland kwamen we bij haar huis. Nieuwsgierige buren verzamelden zich voor haar huis. Voordat we weer vertrokken was het inmiddels donker. Ik ben blij dat ik de weg terug niet hoefde te vertellen, want dan reden we er waarschijnlijk nog. Helaas zijn de gevallen van misbruik en mishandeling tijdens en na de lockdown alleen maar gestegen…

Woensdag ben ik  op bezoek geweest bij Mastula. Mastula was het sponsorkind van mijn moeder en dat hebben we als broers en zussen overgenomen. Het was goed om haar en haar familie weer te kunnen bezoeken.