Inderdaad, ik ben weer terug in Nederland. Maandag kwam toestemming voor de vlucht van woensdagavond. Een dubbel gevoel. Fijn dat de vlucht doorgaat, maar absoluut niet fijn om te vertrekken.
De laatste dagen kon ik gelukkig nog meewerken aan het programma voor de schoolkinderen op Noah’s Ark. De oudere kinderen werd gevraagd wat zij wilden en konden betekenen voor de jongeren. Zo gaat bijvoorbeeld de een met groepjes dansen en een ander sporten. Elke dag staat er ook huiswerk maken op het rooster. De leerkrachten van de Primary school hadden huiswerk gekopieerd, maar dat moest nog wel geordend worden. Voor de kleuters heb ik een apart programma gemaakt, want zij kunnen niet een uur lang aan huiswerk gezet worden. Ik had een laptop van iemand gekregen en die komt nu goed van pas. Ik heb hier een aantal filmpjes opgezet o.a. van prentenboeken en hierbij activiteiten gezocht. Voor de eerste week was het programma rond en ik kon ik de dinsdag en woensdag zelf laten zien wat de bedoeling is. Gelukkig is er op Noah’s Ark een kopieerapparaat! En gelukkig is er iemand die gek op prentenboeken is, graag wil voorlezen en de komende weken het met de kleuters wil gaan proberen. Voor de volgende weken kan ik thuis een programma maken en mailen. Ook voor de oudere kinderen zal er meer werk gezocht moeten worden.
Normaal is een vertrekdag een knuffeldag, nu mocht ik alleen maar zwaaien.
De eerste corona patienten waren inmiddels gediagnostiseerd, maar toen ik woensdag Kampala passeerde was het nog steeds druk, zaten veel mensen bij elkaar en werd er langs de kant van de weg nog vanalles verkocht . Ook al was afgekondigd dat 10 mensen bij elkaar het maximum was. De busjes zaten nog vol, ook al was het de bedoeling het aantal in een busje tot 9 te beperken. Boda’s reden nog af en aan. Toen ik al op het vliegveld was hoorde ik dat het openbaar vervoer verboden werd.
De blanken worden hier en daar als de boosdoeners gezien. Iemand werd ipv muzungu nu corona genoemd. Toen we langs Kampala reden riep iemand naar me: you brought corona! Na lange tijd gedacht te hebben dat het niet zo’n vaart zou lopen, dat God ze wel zou beschermen, voel je nu ook in Uganda de angst voor wat komen gaat.
Op het vliegveld waren alleen passagiers voor die ene vlucht van de KLM.
Er landde een leeg vliegtuig om ons naar huis te brengen. Tijdens de vlucht werden de regels zo goed mogelijk nageleefd, maar je zit toch met veel mensen dicht bij elkaar. Een bijzondere vlucht.
Het was algemeen bekend dat het vliegveld gesloten was. Een van de kinderen zei daarom tegen iemand: ‘Bambi, aunti Ineke is going to walk till Holland?’
Inmiddels stijgt het aantal corona patienten ook in Uganda. Veel mensen in Uganda zijn zeer kwetsbaar. De voorzieningen zijn veel minder goed dan in Nederland. Vooral in de sloppenwijken wonen mensen dicht op elkaar en is de hygiëne slecht. Meerdere gezinnen maken gebruik van 1 pit latrine (wc – gat in de grond). In Nederland zeggen we dat je je handen 20 seconden onder stromend water moet wassen, maar op veel plaatsen is geen stromend water. In Nederland vragen we ons af of 1600 bedden met beademingsapparatuur genoeg is. In Uganda zijn er minder dan 100 voor 40 miljoen mensen. Zorgelijk.
Noah’s Ark is gesloten. Je mag alleen het terrein af als je daar echt een goede reden voor hebt. Een groep mensen die buiten het project wonen zijn bereid gevonden om de komende maand binnen de poort te komen wonen.
Er wonen ongeveer 200 kinderen. Met maximaal 3 personen bij elkaar komen is hier niet mogelijk. Het vraagt dus veel van de aunties en andere medewerkers. Afgelopen vrijdag hebben we ze ter bemoediging een kleinigheidje, in de vorm van een flesje fris, aangeboden. Dit werd erg gewaardeerd. Om de spirit er in te houden willen we dit graag vaker doen. Wilt u, wil jij hierbij helpen maak dan een bijdrage over op:
NL50RABO0337657998, tnv Stichting Learning for all, ovv voor de aunties. Elke euro is welkom. Alvast bedankt.
Laten we hopen en bidden voor de mensen dichtbij en veraf!
Groeten van Ineke
Geef een reactie