De afgelopen weken waren er 6 familieleden op bezoek. Samen hebben we een mooie reis door Uganda gemaakt. Voor mij een combinatie van vakantie en werk. En vooral genieten. Hieronder vertelt de familie hoe zij deze weken ervaren hebben.
Uganda, land met vele gezichten. Prachtige natuur, hartelijke mensen en grote bedrijvigheid. Maar ook ernstige droogte en hitte, kinderen die opgroeien in extreme armoede en bizarre praktijken waarbij kinderen worden ontvoerd om te worden geofferd in witchcraft rituelen. Land dat enerzijds dichtbij komt, en anderzijds ver van je af blijft staan. Land ook waarin mensen wonen die willen, die veerkracht laten zien, die willen bijdragen aan hun land. Ik ben ontzettend blij dat ik de afgelopen weken hier heb doorgebracht om te zien hoe dat laatste ook voor Ineke geldt. Schijnbaar onvermoeibaar staat “mama Ineke” training te geven aan leerkrachten. Aan het begin van de workshop moeten zij wat op gang komen, maar met de juiste ice breakers, slimme spelletjes en liedjes laat Ineke zien hoe lezen heel erg veel “fun” kan zijn. Respect!
Afgelopen 18 dagen heb ik een fantastische tijd gehad in Uganda. Een tijd waarin we heel veel gezien en ervaren hebben. Een tijd waarin we als familie heel veel lol met elkaar hebben gehad maar ook goede gesprekken hebben gehad. Daar ben ik ontzettend dankbaar voor.
Maar ook een tijd van ontzettende contrasten. Enerzijds de toerist uithangen en de ontzettend mooie kant van Uganda kunnen zien tijdens safari’s etc. Maar anderzijds de indrukwekkende en confronterende kant van Uganda, zoals de overvolle klassen van 200 kinderen die onder de middag onrijpe mango’s van de boom af slaan om maar iets van eten binnen te krijgen en vervolgens eet je zelf je bord niet leeg omdat het te veel is…
Ook was het een tijd waarin ik nog meer bewondering heb gekregen voor het werk dat Ineke doet. Dat zij zichzelf naast de ‘teachers’ zet in plaats van er boven staat en vanuit passie haar boodschap door kan geven.
Ook voor mij was het weer een hele ervaring met mooie en minder mooie dingen.
Bijvoorbeeld de safari was prachtig en we hadden John als chauffeur, echt een topper!
Wat me echt zeer deed waren de overvolle klassen in Adjumanj, kinderen dicht op elkaar.
En toekijken als wij onder de middag eten kregen en zij niet, en dan de onrijpe mango’s uit de boom slaan en op eten omdat ze honger hebben.
En zo zijn er nog meer van die ervaringen!
Wat een indrukwekkende vakantie is dit geweest. Zoveel mooie dingen van dit unieke land Uganda gezien. Van safari’s, neushoorns tot aan steden. Maar ook de mindere kant van het land kunnen zien en ervaren. De grote armoede die in de minder bedeelde gebieden is, waar mensen mee om moeten gaan en dat wij daar dan als een toerist even kijken hoe het daar dan is. ‘s Avonds zit je dan gewoon als familie weer lekker uitgebreid te eten en te genieten met elkaar.
Ik heb ook kunnen genieten van Ineke, hoe zij de leraren van de scholen aan de gang krijgt om te gaan werken met Jolly Phonics. Zoveel passie en plezier komt er dan tot uiting. Ze is op dat moment helemaal in haar element. Als je dan van directeuren terug hoort dat de leraren die goed zijn in de methode worden gevraagd om naar andere scholen te komen is dit alleen maar een super groot compliment.
Ik heb veel indrukken aan ons verblijf in Oeganda overgehouden: de manier waarop Ineke voortvarend te werk gaat en enthousiast les geeft. Maar ook de chauffeur John zal ik niet zomaar vergeten.
Verder werd ik enorm geraakt door de armoede en uitzichtloosheid van het vissersdorp Busaana maar ook door wat Jennie van de Primary School vertelde. Ook wil ik het plezier noemen dat we als groep met elkaar hadden.
Veel geluk hadden we in de wildparken, natuurlijk ook weer dankzij John. Verder zal het contact met de mensen van Mtoto me ook lang bijblijven. Tenslotte is ook het hele gebeuren op Noach’s ark iets dat zich niet snel laat vergeten. Het was een prachtige tijd, die uitstekend was voorbereid door Ineke. Best wel bijzonder dat Ineke zoveel contacten heeft hier.
Voor mij waren het een paar weken om niet gauw te vergeten.
Ons is verteld: ‘als Ineke mee is gebeurd er van alles’, nou dat klopt.
Ineke had een hotel geboekt voor de eerste nacht die al 3 jaar niet meer bestond, gelukkig wist de chauffeur er nog een die om 0.30 uur nog open was.
Verder is alles goed gegaan
Wat mij het meest is bijgebleven is hoe Ineke haar werkt doet, hoe mooi is het als je ziet hoe je zus mensen enthousiast weet te krijgen voor een onderwijssysteem wat ze niet kennen.
Verder hebben we veel andere inspirerende mensen ontmoet die ieder op zijn/haar manier een bijdrage levert om voor de mensen maar vooral voor de kinderen een goede toekomst te proberen te geven.
Ook hebben we ervaren hoe het is om in werkelijk armoede te moeten leven in een dorp waar ook de witch-craft nog steeds aan de orde van de dag is en dat heeft mij nog het meest aangegrepen dat dit nog steeds anno 2023 gebeurt.
Geef een reactie