Samuel werd geboren toen zijn moeder nog heel jong was en nog op school zat. De datum van zijn geboorte weet ze niet meer. Het leven was zwaar voor zijn moeder en het was moeilijk voor haar om voor Samuel te zorgen. Vader kwam af en toe langs, maar vertrok weer toen zijn vrouw zwanger was. Hij bleek meerdere vrouwen te hebben. Ze vond ergens een baantje in het huishouden en ze bracht Samuel en zijn broertje naar familie. Hun zusje ging ergens anders heen. In Uganda is het niet ongebruikelijk dat kinderen een tijdje bij familie wonen. De tantes waren echter al oud. Ze konden het niet meer aan en besloten om de kinderen bij hun grootvader te brengen. Opa dronk teveel en kon en wilde niet voor de jongens zorgen. Hij bracht ze bij hun vader, die in de sloppenwijk Katanga woonde met een andere vrouw, die later bij hem weg ging. Hij verdiende wat geld met de verkoop van matoke (bananen om te koken) en liet de jongens meestal alleen. Ze gingen niet naar school en leefden van het eten dat ze vonden in het afval.
Een Moslimvrouw trok zich het lot van de jongens aan. Zij was als een oma voor de jongens en ze bracht ze naar een kerk, naar een programma voor weeskinderen, waar ze ook naar school konden. Na de oorlog (Idi Amin) kwamen er hulpverleners uit Canada. Ze vonden een kind dat zat ze zingen langs de kant van de weg. Het kind had een mooie stem en het ontroerde ze. Zo werd het plan geboren om een koor te beginnen. Deze kinderen konden een stem zijn voor alle kwetsbare kinderen. Toen ze op de school kwamen verstopte Samuel zich want hij had gehoord dat blanke mensen geesten waren. Hij werd gevonden en werd terug gebracht naar de klas. Hij vroeg: ‘Gaan ze me niet koken?’ Ze waren echter erg lief voor hem en na een knuffel voelde hij zich veilig. Zo kwam Samuel bij het African Children Choir. Om met het koor naar het buitenland te kunnen, moest zijn vader wel toestemming geven. Samuel mocht gaan, maar zijn broertje niet. Waarom was niet duidelijk. In de VS en Europa trad het koor op en ze vertelden hun verhalen. Op deze manier werden er sponsors gevonden en Samuel kon verder leren. Zijn moeder ging naar de kinderen op zoek, toen ze niet meer de familie bleken te zijn, en kwam er achter dat vader ze in de steek had gelaten.. Toen de Moslim oma op sterven lag vroeg ze naar de moeder van de jongens en zei: ‘Ik geef de kinderen weer aan jou terug.’ Samuel heeft nu een goede relatie met zijn moeder. Ook met zijn vader heeft hij nog wel contact, maar deze gaat nog steeds van vrouw naar vrouw met zwangerschappen tot gevolg, terwijl hij weet dat hij HIV positief is.
De liefde van de hulpverleners die Samuel ervaarde had een grote impact op hem en hij besloot dat hij terug wilde geven wat hij had gekregen. Hij studeerde maatschappelijk werk en werkte o.a. bij Helping Hands. Daar werkt hij nog parttime om een inkomen te genereren, maar daarnaast runt hij nu Mtoto Afrika. (Mtote betekent kind.) Mtoto zet zich in voor gezondheidszorg, onderwijs, leiderschap en het ontwikkelen van vaardigheden en talenten in de gemeenschap. Ik ontmoette hem 2 jaar terug op een school en toen vroeg hij of ik een workshop voor de scholen waar hij mee werkt. Naast zijn werk in Nansana bij Kampala heeft hij een project in het noorden. Daar heeft Mtoto een stuk land van de overheid gekregen om daar een centrum voor de omgeving op te zetten. Samuel is een gedreven en enthousiaste man die veel voor de gemeenschap betekent. Hij staat dicht bij de mensen, met beide benen op de grond. Een inspirerende man die zich volledig inzet voor de kansarmen in de gemeenschap. Hij weet waar hij het over heeft want hij heeft het als kind zelf meegemaakt. Mooi om te zien wat voor impact het kan hebben als een kind geholpen wordt. Degene die geholpen is, helpt op zijn beurt weer anderen. Gelukkig dat die verhalen er zijn en dit is er één van!
De school en omgeving
De workshop
Een van de enthousiaste vrijwilligers van Mtoto, die zijn lichamelijke beperking liever ziet als een ability, een bekwaamheid. Ook hij verteld zijn verhaal. Hij heeft een boekje geschreven over leiderschap. Niet alleen in een organisatie maar ook in bijvoorbeeld een gezin. Binnenkort hoopt hij af te studeren.
Geef een reactie