Na een heerlijk weekend aan het meer Nabugabo heb ik met Rixt t/m donderdag in Kiwangala gebivakkeerd en hebben we ons nuttig gemaakt op Children Sure House school. We zijn hier eerder geweest en sliepen in hetzelfde gebouw. Beetje jammer dat de douche en wc geen water hadden. Deze waren vorig jaar nieuw, maar de pijpen van Chinese kwaliteit hadden het reeds begeven. Gelukkig lag het bed lag lekker en hing er een klamboe. Met gaten maar goed genoeg om niet bang te zijn voor alles wat er aan het dak hing en naar beneden zou kunnen vallen. Naar dat soort dingen kun je beter niet kijken.
Op de school bleek dat er met de Jolly Phonics gewerkt werd, maar nog niet helemaal zoals bedoeld. Het aanleren van de klanken in alfabetische volgorde is toch lastig om los te laten. Tijd dus voor de volgende lees-workshop. Ik heb een les van de leerkracht van P1 (groep 3) geobserveerd en daar werd ik blij van. De kinderen werden actief bij de les betrokken en hadden er duidelijk plezier in. En dat gold ook voor de leerkracht! Mooi om te zien!
Dat loslaten van oude gewoontes lastig is bleek ook bij de kleuters. Kinderen moeten nog steeds hele verhalen van het schoolbord kopiëren: mijn naam is ……….., my school is Children Sure House, enz. En dan komt het lesje nog ……. Dat is niet leuk om te zien. De leerkrachten geven aan dat ze het ook wel anders hebben geleerd, maar volgens hen willen de ouders en de hoofdmeester het zo. We wilden wel eens zien of dat waar was en gingen daarom in gesprek met de directeur en de hoofdmeester. Gelukkig lag het toch wel anders dan de leerkrachten gezegd hadden! Ook zag iedereen de blije gezichten van de kinderen en het nut van het spelen met de materialen die de leerkrachten een dag ervoor gemaakt hadden. Maar veranderen is niet makkelijk en al helemaal niet als er elk jaar weer veel leerkrachten vertrekken en je het moet zien te doen met veel nieuwe leerkrachten.
Het dorp Kiwangala is niet groot, maar zoals overal in Uganda kijk je er je ogen uit! Op hun beurt bekijken de Ugandezen ons als blanke. Er is dus vanalles te zien en het is leuker om dat te laten zien met foto’s. Omdat het oploaden van foto’s heeeeeeel erg lang duurt, heb ik ze in een pdf bestand gezet. Als het goed is, is dit onder dit verhaal te zien als ‘Kiwangala’ en kun je dit aanklikken. Ik hoop dat het werkt, anders hoor ik het graag!
Groeten uit Uganda van Ineke.
Geef een reactie