Maandagochtend vroeg vertrok ik op weg naar Namasale – Amolatar. Moses die een school heeft in Kawempe – Kampala komt uit deze omgeving en is ook daar een school begonnen voor de kinderen die anders heel ver moesten lopen naar een school. Het huidige gebouw is een ‘modder gebouw’, maar de bedoeling is dat er een stenen gebouw komt.
Hij had me gevraagd om ook daar een workshop te geven. Prima, maar dan wilde ik dat wel graag combineren met Otoro – Dokolo en Asamuk – Amuria. Dat zou veel tijd besparen, want de afstand naar deze plaatsen zou dan telkens ongeveer 2 uur zijn, de afstand vanaf Mukono is minstens 6 uur. Moses wilde wel rijden. Gelukkig kwam ik er op tijd achter dat hij geen auto had, maar had bedacht dat ik wel achter op de motorfiets mee kan. Naar de ferry was het maar 2 en een half uur. (Wat dan altijd langer blijkt te zijn.) Dat zag ik toch echt niet zitten. Langs de ‘grote weg’, over onverharde wegen, zonder helm en met alles wat ik mee sleep voor workshops. Na Amolatar konden we dan met openbaar vervoer. Dat kost echter heel veel tijd en in dit deel van Uganda proppen ze heel veel mensen in een taxibusje. Ook dat was me toch echt te gek. Gelukkig kon de vertrouwde taxi chauffeur Jimmy mee!
Na Namasale sliepen we in een hotel in Amolatar. Er was stroom, maar dat viel uit. Toen we gingen eten was het terug en barstte de muziek los, oorverdovend! Het eten zou met 30 minuten klaar zijn. Na een uur zijn we naar een rustiger plek gevlucht. Er werd een tafel gebracht en na 2 uur wachten kwam eindelijk het eten. Er was water aangesloten, maar ook dat werkte niet. Kennelijk hadden ze daar al op gerekend, want er stonden emmers water klaar. Van de wc bril was nog maar de helft over en het muskietennet paste niet echt. Echt Ugandees 😊. Maar het bed lag lekker! Jimmy’s was nog nooit in Amolatar geweest maar zijn grootvader was vroeger secretaris van het district . Jimmy vond een weg naar hem vernoemd en aan het ontbijt ontmoetten we iemand die verhalen over zijn grootvader vertelde. Moses vertelde ook veel over de omgeving. Erg interessant allemaal! De volgende dag gingen we naar Otoro, waar ik al verschillende keren ben geweest. Via Awany Peter hebben we mensen in deze omgeving, de afgelopen jaren, kunnen helpen met voedsel. Dit werd erg gewaardeerd. De mensen zagen dat Awany Peter het eten deelde en niet voor zichzelf hield. Daarom werd hij gevraagd om voorzitter van het district te worden. Terecht, want het is een man die zich voor honderd procent inzet voor de gemeenschap.
Woensdag ging ik langs bij het project ‘read for life’ in Gulu. Een stel dat op Noah’s Ark heeft gewerkt, woont en werkt daar nu vlakbij en geven onder andere onderwijs aan een groep kinderen. Julia ging daarom graag mee. Interessant en we hebben ideeën en materialen uitgewisseld. En erg leuk om elkaar weer te ontmoeten.
Voor donderdag stond Asamuk – Amuria op het programma en daarna de reis van 6 uur terug naar huis! We hebben heel veel kilometers afgelegd over onverharde wegen. Een gebied met veel armoede en problemen, maar het Ugandese platteland is prachtig. Ik kwam weer thuis met veel indrukken, mooie verhalen, mooie herinneringen en heel veel stof!
Onderweg hoef je je niet te vervelen. Er is van alles te zien! ‘Moddervissers’, een jager met een ??, op weg naar de markt, enz.
Het middelpunt van Uganda. Hierop staan de namen van alle stammen.
Namasale
Otoro (Kwera Dokolo)
Asamuk (Amuria) Een voorbeeld les. Ik had voor alle kinderen een letter voor de start activiteit, ophalen van kennis. Daarna leerden ze de ‘h’: Als je lang genoeg ‘hopt’ wordt je moe, je gaat hijgen en zo kom je bij de ‘h’. met gebaar en lied. Bij ‘woorden maken’ mochten de teachers laten zien wat ze konden.
Geef een reactie