Na een lange rit ben ik weer in Koboko, in het Noorden. Deze keer met Jimmy als chauffeur. We vertrokken ’s morgens om kwart over 6 bij Noah’s Ark. Onderweg moesten nog ergens dozen met boeken opgehaald worden, er werd veel aan de weg gewerkt, de auto had kuren en moest even langs de garage, ….. kortom het was weer een hele reis en om kwart voor 7 kwamen we als een stofbaal aan in Koboko. Gelukkig is er onderweg altijd veel te zien. Traditionele Afrikaanse dorpen, stadjes, prachtige natuur, mensen langs de weg met spullen op het hoofd en kinderen op de rug, vrachtwagens hoog opgeladen en helaas ook 2 heftige ongelukken.
Meow Gallery: The gallery is empty.
Gisteravond kwamen Peter en Viola van Support Trust Africa Development, de organisatie waarmee ik hier werkt, nog even langs. Vanmiddag zijn we naar de plek geweest waar ik morgen en overmorgen de leerkrachten tref. Hier is ook een nieuwe bibliotheek gebouwd, die deze week donderdag officieel geopend wordt. Daarover volgende keer meer. We hebben de boeken voor de scholen gesorteerd en posters opgehangen in de trainingsruimte, maar die komen helaas weer met dezelfde vaart weer naar beneden. Woensdag ga ik bij scholen langs en vrijdag ga ik met STAD overleggen hoe we de training voor alle scholen in het district in 2026 kunnen organiseren.
Terug in de auto hadden we een geanimeerd gesprek over huwelijken en hoeveel koeien de vrouwen moeten opleveren. Viola en Peter zijn allebei Zuid Soedanese vluchtelingen en daar is dit nog een serieuze aangelegenheid. Niet altijd worden alle gevraagde koeien geleverd, maar als de man niet goed is voor de vrouw wordt hij daar zeker aan herinnerd. In Uganda is men vaak met minder tevreden, zoals etenswaren. Net als vorig jaar is het weer erg gezellig met de mensen van STAD.
Weer terug bij het hotel kwam Justo ook nog even langs en hebben we nog verder gepraat over o.a. hoe het is om als vluchteling uit Zuid Soedan in Uganda te komen. Deze drie jongelui hebben het geluk gehad dat ze hebben kunnen studeren, maar ze missen hun familie en vrienden in Soedan. Omdat ze graag iets terug willen doen werken ze nu als vrijwilliger bij STAD.
Volgende week meer over de week in Koboko.
Groeten van Ineke
Geef een reactie