Opruimen is voor veel Ugandezen niet hun sterkste kant. De huizen en langs de weg, het ziet het er allemaal nogal chaotisch uit. Ook het verkeer hier is, met name in de steden, een chaos. Auto’s en boda’s, alles krioelt door elkaar en iedereen probeert zijn voortuig ergens tussen te proppen. Er lijken geen of weinig regels te zijn. In Kampala zijn stoplichten, maar dat betekent niet altijd dat er bij rood licht gewacht wordt. Het kan zijn dat er dan een agent het verkeer staat de regelen, maar het kan ook best zijn dat de bestuurder zelf heeft bedacht dat hij door wil rijden. De snelste manier om je door Kampala te verplaatsen is op de boda boda, de brommer taxi. En die zijn er genoeg! Boda’s zijn flexibeler, ze gaan links en rechts langs de auto’s, tussen de auto’s door en eventueel over de stoep. Het is een foto of fimpje waard, maar het is niet slim om met een goede telefoon in je hand te lopen of op een boda te zitten, want die kan zomaar afgepakt worden. Donderdag kon ik meerijden naar Kampala. Ik wilde daar verschillende dingen doen en dan is een boda de snelste manier om je door Kampala te verplaatsen. 5 boda’s en 5 boodschappen verder kon ik weer mee terug rijden naar Mukono.



Soms zijn dingen die bij ons zo makkelijk zijn, hier best een uitdaging. Hoe krijg je bijvoorbeeld een boek van Mukono naar Dokolo. Een postbode kennen ze niet, je stuurt je post naar het postkantoor. Op het postkantoor in Mukono bleek echter, na lang zoeken en een paar telefoontjes, dat Dokolo geen postkantoor meer heeft. Hij kon het wel naar Lira sturen, maar ja, dan moet degene voor wie het boek is wel anderhalf uur rijden en hij heeft geen auto. Een andere optie is de bus. Die neemt naast mensen ook post mee. Maar die heeft alleen een kantoor in Kampala. Gelukkig was ik daar nu toch en kon ik het meenemen. Maar om voor 1 boek naar Kampala te gaan…
Terwijl ik dit zit te typen hoor ik muzikale chaos. Veel mensen kunnen hier goed zingen, maar dat gaat niet op voor degenen die op dit moment in de kerk naast mijn huis oefenen. Een groepje studenten van de secondary school, die hier intern wonen en wel vaker oefent, is echt niet om aan te horen. Soms herken ik de melodie pas na een paar minuten. En de narigheid is dat ze graag oefenen met de apparatuur op standje heel luid. Dan is het best fijn als de stroom uitvalt ….. Helaas nu niet.
Voor Primary 1 is dit termijn nogal chaotisch. Er is nog steeds geen klassenleerkracht gevonden. Op dit moment wordt dit opgevangen door vrijwilligers, een aunti en leerkrachten van de Nursery. En dat is best pittig.



Een flinke tropische regenbui kan ook voor ‘chaos’ zorgen. Zaterdag had ik een soort wild-water-modder-baan voor de deur. De was bleef nat…



Gelukkig niet chaotisch: training van leerkrachten van 8 Nursery scholen in Nkokonjeru






Groeten uit Uganda van Ineke
Laat een antwoord achter aan Lia Reactie annuleren